کد مطلب:28617 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:128
گفت:من [ قاصدی] پی تو نفرستادم. گفت:در این لحظه، مؤذّن جز برای [ فرا خواندنِ] من، اذان سر نداده است. گفت:چهار كمان به سوی من نشانه گرفته شده است. عمرو گفت:امّا آنان كه از زندانت گریخته اند، هر چند از زندان تو بیرون شده اند، در زندان خدایعزوجل جای دارند و خوارجی هستند كه مقصد و جایگاهی ندارند. پس به هر كه یكی از آنان را، زنده یا مرده، نزد تو آوَرد، دیه اش را [ پاداش ]ده. [ اگر چنین كنی، ] به زودی آنان نزد تو آورده خواهند شد. و در كار قیصر بیندیش:با او پیمانی بنویس و اموال و زیورهایی از زیورهای مصری به وی ببخش، كه با همین از تو خشنود خواهد شد. و در كار ناتل بن قیس بیندیش. به جانم سوگند كه او دردِ دین ندارد و تنها همان را می خواهد كه به آن دست یافته است. پس نامه ای به وی بنویس و آن اموال را به وی وا گذار و بِدان، تهنیتش گو. اگر بر او قدرت یافتی [ بسا بهتر]؛ و اگر نیافتی، از او اندوه به دل راه مده! پس تیزیِ شمشیر و نیرومندی ات را برای كسی نگاه دار كه خونِ پسر عمویت (عثمان) در عهده اوست.[1]. 2417. مروج الذّهب:معاویه به دلیل مشغول بودنش به علی علیه السلام، با امپراتور روم از درِ آشتی درآمد، بدین سان كه اموالی را به سوی وی روانه كرد.[2].
2416. تاریخ الطبری - به نقل از حَرملة بن عمران -:شبی به معاویه خبر رسید كه قیصر با سپاهی قصد او كرده و ناتل بن قیس جذامی بر فلسطین چیره شده، بر بیت المال چنگ افكنده است و مصریانی كه وی به حبس افكنده بود، گریخته اند و علی بن ابی طالب با سپاهی قصد او كرده است. نیم شب بود كه معاویه، اذان گوی خویش را خواست و گفت:همین لحظه اذان بده! سپس عمرو بن عاص نزد وی درآمد و گفت:چرا[ قاصد] پیِ من فرستادی؟